Poppen zijn een middel om het onzekerheids- en onveiligheidsgevoel van kinderen op te vangen en/of ze voor te bereiden op een tandartsbezoek, ze te begeleiden voor een hospitaalopname of tijdens een ziekteproces.
De Kiwanis serviceclub heeft het project ‘Kiwanis pop’ opgezet. Dit project is afkomstig van Zuid-Australië waar het zeer veel succes kent. Het is een 30 cm grote, gestileerde, katoenen pop die verdeeld wordt onder kinderafdelingen in hospitalen. Kinderen die voor medische verzorging in het ziekenhuis moeten blijven krijgen zo’n pop. Dikwijls zijn het kinderen die een zware operatie moeten ondergaan. Ze bevinden zich dan in een voor hen onbekende omgeving en zijn angstig voor wat hen te wachten staat. Maar soms hebben ze gewoonweg behoefte aan een knuffelpop of een speelpop die hun ziekenhuisverblijf wat kan opvrolijken. Met de pop kan van alles gebeuren: hechten, opensnijden, prikken, inzwachtelen, in het gips leggen, opereren en daarnaast kan ze ook tonen, uitleggen,…
Ze kan worden meegenomen naar grote machines zoals de radiografie, de scanner, magnetische resonantie, .. Voor verschillende medische handelingen hechtingen, het dragen van een zuurstofmasker, ter voorbereiding van een operatie enzovoort krijgen de kinderen de pop. Met assistentie van een verpleegster kan het kind zelf eerst bijvoorbeeld het zuurstofmasker bij de pop opzetten of kan het de operatie zelf op zijn pop uitvoeren. De dokter legt het kind vervolgens met behulp van de pop uit wat er te gebeuren staat en hoe dat zal verlopen. Gezien het een neutrale pop is, kan de ingreep erop worden getekend. Net als het kind krijgt de pop een polsbandje met zijn naam erop. Door het onbekende voor het patiëntje bekend en herkenbaar te maken wordt hierdoor getracht de ongerustheid en eventuele angst voor de operatie bij de kinderen te minimaliseren of zelfs helemaal weg te nemen.
Klinieken en tandartspraktijken zijn minder aangename verblijfplaatsen en kunnen soms veel spanningen veroorzaken. Omwille van eerdere, minder prettige ervaringen of gewoon omdat het een onbekende omgeving is, zijn sommige kinderen er bang voor. Het is essentieel dat ze op een eventuele hospitaalopname – al dan niet met een chirurgische ingreep – mentaal en emotioneel worden voorbereid. Sinds 1960 is men in de Verenigde Staten begonnen met het inschakelen van poppen hiervoor. Een pop kan dan, afhankelijk van de situatie, ofwel de patiënt, de dokter, de verpleegkundige of de tandarts zijn.
De therapeutische toepassingswaarde van poppen vertaalt zich daarbij in die mate dat ze de kinderen weten te betrekken en hun gevoelens te raken. Het is via het spel (de taal van kinderen) dat poppen het middel bij uitstek vormen om de gevoelens van jonge patiëntjes naar boven te halen. De popdokter onderzoekt het kind, meet de bloeddruk, kijkt in de mond en in de oren, meet de lengte enz. De tandartspop onderzoekt het gebit en informeert over de behandeling die gaat volgen. Ze benadrukt ook het belang van het tanden poetsen, het gebruik van dental-floss, demonstreert dat en geeft bijvoorbeeld een tandenborstel cadeau. Anderzijds kan een pop met een prachtig gaaf gebit model staan. Kinderen met angst voor een injectie worden door de egeltjespop opgevangen. Een prikje met een stekeltje van deze pop doet immers geen pijn!